Fair Use Policy (FUP) to nic innego, jak zasada „uczciwego korzystania”, stosowana przez operatorów komórkowych i dostawców internetu w celu zapobiegania nadużyciom. Dotyczy głównie roamingu w UE, ale może też odnosić się do innych usług (np. internetu mobilnego).
FUP w roamingu UE (Roam Like at Home)
Zasada FUP w roamingu została wprowadzona po 15 czerwca 2017 roku, kiedy to Unia Europejska zniosła dodatkowe opłaty za roaming. Aby uniknąć sytuacji, w której użytkownicy masowo rejestrują karty SIM w tańszych krajach i używają ich na stałe w droższych, wprowadzono ograniczenia.
Jak działa FUP w roamingu UE?
Operatorzy mogą stosować limity danych w roamingu, jeśli:
Taryfa krajowa jest bardzo tania – w Polsce ceny są niższe niż w większości UE, więc operatorzy mogą ograniczać ilość dostępnego internetu w roamingu.
Użytkownik przebywa więcej za granicą niż w kraju – jeśli przez 4 miesiące korzystasz więcej z telefonu w UE niż w Polsce, operator może nałożyć dodatkowe opłaty.
Są podejrzenia nadużyć – np. jeśli masz kartę SIM z Polski, ale używasz jej tylko za granicą.
Przykładowe limity internetu w UE (2024):
- Orange – od 5 do 20 GB w zależności od taryfy
- Play – od 5 do 15 GB
- T-Mobile – od 4 do 25 GB
- Plus – często najniższe limity, np. 3-10 GB
Co jeśli przekroczysz limit?
Po przekroczeniu FUP operator naliczy dodatkową opłatę za każdy MB/GB danych. Stawki są regulowane przez UE i zmieniają się co roku.
FUP w internecie mobilnym
Niektórzy operatorzy stosują FUP także w internecie krajowym, np.:
Po przekroczeniu określonego limitu GB w ciągu miesiąca prędkość internetu spada
W ofertach „nielimitowanego” internetu – po zużyciu określonej ilości danych może nastąpić ograniczenie prędkości
Podsumowanie
- FUP zapobiega nadużyciom w roamingu i internecie mobilnym
- Obejmuje limity danych i zasady dotyczące częstotliwości korzystania za granicą
- Jeśli używasz roamingu więcej niż w kraju, operator może naliczyć opłaty
- W ofertach „nielimitowanych” internetu mogą być ukryte limity prędkości